ستاره شناسان اولین ماه فرامنظومه شمسی را در فاصله 1800 سال نوری از زمین کشف کردند.وجود قمرهای فرامنظومه شمسی از زمانهای قدیمی پیش بینی شده بود و فرصت جذاب و دست نیافتی در این رابطه که برخی از آنها می توانند دنیایی قابل سکونت باشند را ارائه کرده بودند.
ستاره شناسان اکنون یک ماه جدید و سیاره فرامنظومه شمسی آن را کشف کرده اند که دور از هر گونه ستاره ای در این کیهان بزرگ به سر می برند.
درحالی که اکثر یک هزار سیاره فرامنظومه شمسی کشف شده تاکنون به واسطه تحلیل تغییرات نور ستاره های آنها شناسایی شده است، معدودی از آنها با استفاده از تکنیکی به نام ریزهمگرایی گرانشی مشاهده شده اند.
وقتی یک جسم از مقابل یک ستاره دور عبور می کند و این گذر از زمین دیده می شود، گرانش این جرم نور ستاره پس زمینه را خم می کند و آن را چون یک لنز متمرکز می کند و موجب می شود که اگر ستاره از یک زاویه خاص مشاهده شود، به صورت موقت روشن تر به نظر برسد.
دیوید بنت از دانشگاه نوتردام در ایندیانا و همکارانش اظهار داشتند که آنها با استفاده از چندین تلسکوپ در سراسر دنیا، در سال 2011 یک رویداد ریز همگرایی مشاهده کرده اند.
آنها ابتدا نور یک ستاره دور را مشاهده کردند که نورش به 70 مرتبه روشنتر از روشنی عادی خود تبدیل شده بود. یک ساعت بعد این نور برای لحظاتی روشن تر شده بود.
این مشاهدات نشان می دهد که یک جسم بزرگ از مقابل این ستاره گذشته و پس از آن یک جسم کوچکتر عبور کرده است. اگرچه مشخص نیست که آیا این دو جسم آسمانی یک سیاره و ماه آن است اما این تیم تحقیقات دو سناریو محتمل برای اطلاعات تکنیک ریزهمگرایی خود فراهم کرده اند.
در سناریو اول، یک جفت جسم آسمانی که نسبتا نزدیک به منظومه شمسی ما هستند ( در فاصله 1800 سال نوری) و از یک سیاره چهار برابر جرم مشتری و یک قمر نصف جرم زمین تصور شده است که اگر این فرضیه درست باشد در آن صورت این تیم تحقیقاتی اولین ماه فرامنظومه خورشیدی را کشف کرده اند.
اگرچه در سناریو دوم، یک جفت جسم آسمانی که بسیار دورتر از ما هستند، تصور شده است ؛ این جفت از یک ستاره بسیار کوچک و یا یک ستاره ناموفق که به آن کوتوله قهوه ای گفته می شود و همچنین یک سیاره به جرم سیاره نپتون منظومه شمسی ما تشکیل شده است.
