کرمهای روده میتوانند از مغز نوزادان در برابر مشکلات ذهنی ناشی از عفونت‌های بدو تولد، محافظت کنند.تحقیقات دانشمندان دانشگاه دوک در کارولینای شمالی بر روی موش‌ها نشان میدهد، بچه موش‌هایی که در روده‌شان کرمهای نواری وجود دارد، نسبت به عفونت‌های مغزی که بچه موش‌های بدون کرم روده بعد از تماس با محرک‌های سیستم ایمنی در بزرگسالی به آن مبتلا می‌شوند، ایمنی دارند.
مطالعات قبلی دانشمندان علوم اعصاب دانشگاه دوک نشان داده بود که وقتی موش‌ها در سنین خیلی پایین در هر نقطه از بدنشان دچار عفونت‌های باکتریایی می شوند، سلول‌های ایمنی در مغز نسبت به این عفونت‌ها بسیار حساس شده و جریان مداومی از مولکول‌های پیام‌رسان به نام سیتوکنین تولید می‌کنند که بعدها می‌تواند باعث مشکلات ذهنی در زندگی آنها شود.
کرمهای نواری، کرمهای گرد و دیگر کرم‌ها برای مدت بیش از 100 میلیون سال در حلقه‌های گرم و مرطوب روده حیوانات زندگی می‌کرده و از ذخیره ثابت غذا و مواد غذایی موجود در آن بهره می‌برده‌اند. در طول میلیون‌ها سال همزیستی، سیستم ایمنی اموخته است که با این اشکال زنده در داخل روده کنار بیاید و نهایتا مغز نیز برای زندگی همراه با این کرم‌ها سازش پیدا کرده است. طبق این یافته‌ها، وقتی کرم‌ها از روده بروند، دفاع طبیعی بدن می‌تواند از حالت طبیعی خارج شود.
محققان شروع به بررسی چند جونده در محیط آزمایشگاهی کردند. این حیوانات در محیط کاملا غیرعفونی رشد داده شده و چند پمپ و پنکه، هوای قفس آنها را بیش از 10 باردر روز عوض می‌کرد. همچنین غذا و آبی که به این حیوانات داده می‌شد کاملا فاقد آلودگی بود و از داروهای ضد کرم و آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده شد تا از پاتوژن‌ها و عوامل انگلی محافظت شوند.
محققان اظهار کردند: ما دقیقا همان کاری را با این جونده‌ها انجام دادیم که به طور غیرعمد در مورد محیط زندگی خودمان انجام می‌دهیم.
مقایسه‌های اولیه‌ای میان این موش‌های آزمایشگاهی و موش‌های مزرعه که طبیعتا در معرض تماس با کرم‌ها قرار داشتند، انجام شد. وقتی این موش‌ها با باکتری آلوده شدند، محققان دریافتند که موش‌های مزرعه از آسیب‌های ناشی از تولید بیش از اندازه پروتئین سیتوکنین که با آسیب‌های ذهنی بعدی در زندگی مرتبط است، در امان هستند.
وقتی کرم‌ها در روده حضور داشته باشند، مغز نسبت به عفونت‌ها با شدت واکنش نشان نمی‌دهد و در نتیجه افراد از آسیب‌های مغزی در امان هستند.
این یافته‌ها می‌تواند منجر به یافتن روش جدیدی برای درمان یا جلوگیری از عفونت‌های مزمن مغزی شود که با اختلالات ذهنی همچون آلزایمز، اوتیسم و افسردگی در ارتباط است.
