این دانشمندان مدعی‌اند می‌توان این ناحیه را با داروهایی هدف قرار داد که ظرف یک دهه منجر به ارائه درمان‌های کارآمدتر شوند.
مطالعات پیشین با موضوع اضطراب در مغز بر «آمیگدال» متمرکز می‌شدند که این ناحیه نقش مهمی را در ایجاد ترس ایفا می‌کند. با این حال، تیم تحقیقاتی موسسه فناوری کالیفرنیا (کالتک) ناحیه متفاوتی موسوم به «سپتوم جانبی» (LS) را یافته است که سرنخ‌هایی را در مورد چگونگی پردازش اضطراب توسط مغز در اختیار می‌گذارد.
تیم علمی با آزمایش بر روی موش‌ها، مدار عصبی را یافت که LS را با ساختارهای مغزی مرتبط می‌کند و این ساختارها مستقیما بر اضطراب اثر می‌گذارند.
دانشمندان در این مطالعه از تکنیک optogenetics استفاده کردند؛ این رویکرد از نور برای کنترل فعالیت عصبی بهره می‌برد و به طور مصنوعی عصب‌های خاصی را فعال می‌کند که وضعیتی از اضطراب را برای بیش از نیم‌ساعت ایجاد می‌کنند.
پیش‌تر تصور می‌شد LS به عنوان ترمزی برای اضطراب عمل می‌کند، اما مطالعه جدید نشان داد این ناحیه در واقع، چنین وضعیتی را تشدید می‌کنند. دانشمندان به بررسی ناحیه مزبور به منظور درک بهتر نقش آن در کنترل اضطراب ادامه خواهند داد.
جزئیات این دستاورد علمی در مجله Cell منتشر شد.
