امیلی برودسکی از دانشگاه کالیفرنیا و همکارانش فرایند ترمیم صخره‌های آسیب‌دیده زلزله 7.9 ریشتری سال 2008 در استان ونچوان چین را مطالعه کردند.این دانشمندان مشاهده کردند که صخره‌های ترک‌خورده در این زمین‌لرزه پس از مدتی به تدریج خود را ترمیم می‌کنند.
آن‌ها بر این باورند که این امر به دلیل ترکیب صخره‌های آسیب‌دیده و هم‌جوشی دوباه آن‌ها با یکدیگر رخ میدهد در حالی که آب حامل مواد معدنی متبلورکننده نیز از خلال ترک‌ها عبور میکند.
برودسکی، لیان شو و همکارانشان پس از وقوع زلزله مزبور، مجموعه‌ای از گمانه‌های نزدیک به ناحیه مصدوم را حفاری کردند.
به مدت بیش از 18 ماه یا بیشتر آن‌ها بر سطوح آب زیرزمینی در یکی از گمانه‌ها نظارت و بالا و پاییین‌رفتن آب را دو بار در روز مشاهده کردند. در واقع، آن چه آن‌ها می‌دیدند، وقوع مدهایی در خود صخره‌ها بود.
پدیده جزر و مد فقط منحصر به اقیانوس‌ها نیست بلکه زمین جامد نیز با تاثیر از گرانش ماه این موضوع را تجربه میکند اما بر خلاف مد اقیانوس که به راحتی قابل ر‌ویت است، تغییر در زمین خشک فقط در حد چند سانتی‌متر است.
این میزان برای جادادن آب زیرزمینی در بیرون و درون ترک‌های زیرزمینی تازه تشکیل‌شده تحت فشار کافی است و آب را در گمانه، با ریتم دو بار در روز، بالا و پایین میکند.
اما این ریتم تغییر میکند و با فشار واردشدن به درون گمانه‌ها هنگامی که ترک در طول مد تنگ‌تر می‌شود، برای آب زمانبر است و هنگامی که صخره‌ها به تدریج خود را ترمیم می‌کنند و آب به سختی جاری می‌شود، دانشمندان شاهد طولانی و طولانی‌تر شدن این تاخیر می‌شوند.
مطالعه صخره‌های زلزله استان ونچوان نشان داد که ترمیم بدون برگشت روی نمی‌دهد و درست مانند استخوان‌های شکسته که به آرامی به یکدیگر جوش می‌خورند، صخره‌ها میتوانند در صورت حرکت اشتباه، دوباره آسیب ببیند، زمان تاخیر در گمانه‌ها کوتاه می‌شود و این به معنای رخداد یک ترومای زمین‌شناسی است.
به گفته برودسکی، در حالت تئوری، سرعتی که با آن صخره ترمیم می‌شود، به این موضوع بستگی دارد که زلزله بعدی چه هنگام در بخش آسیب‌دیده ممکن است دوباره اثر بگذارد.
دانشمندان هنوز نمی‌دانند که آیا یک صخره شکسته به طور کامل التیام می‌یابد یا این که مانند یک استخوان شکسته در آینده بیشتر تمایل به شکستن دارد.
جزئیات این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
موضوع مطلب : 
