دانشمندان برای نخستین بار رفتار میمون را با استفاده از پالس های نور آبی به سلول های خاصی در مغز این حیوان کنترل کردند که این فعالیت می تواند گام مهمی در درمان بیماریهای عصب شناختی باشد.این پیشرفتی برای علم اوپتوژنتیک است؛ پیشرفته ترین روش برای ایجاد ارتباط اندک بین فعالیت مغزی و رفتار.
به گفته محققان روش های مشابه کنترل ذهنی با استفاده از نور را احتمالا می توان بر روی انسان نیز به منظور درمان انجام داد.
"ویم واندوفل" از بیمارستان عمومی ماساچوست و دانشکده پزشکی کو لوون - مجری این تحقیقات، گفت: ما نخستین کسانی هستیم که نشان دادیم اوپتوژنتیک می تواند رفتار میمون ها را تغییر دهد. این شیوه راه را برای استفاده از اوپتوژنتیک در مقیاس گسترده در تحقیقات بر روی پستانداران و همچنین برای ارائه درمانهای بر پایه اوپتوژنتیک برای انسان هموار می کند. به گفته این دانش پژوهان، در اوپتوژنتیک، نورون ها برای واکنش به نور از طریق تزریق ژنهای حساس به نور به دست آمده از اورگانیسم های میکروبی خاص، تحریک می شوند.
تحقیقات پیشین، حاکی از موفقیت این شیوه برای استفاده در بی مهرگان و جوندگان بود اما فقط تعداد اندکی از تحقیقات نشان داده بود که اوپتوژنتیک می تواند فعالیت مغز میمونها را در یک مقیاس مناسب تغییر دهد. دانشمندان در تحقیقات اخیر خود بر روی نورون هایی متمرکز شدند که به طور خاص حرکات چشم را کنترل می کنند.
آنها در ترکیب اوپتوژنتیک با شیوه تصویربرداری از مغز (fMRI) نشان دادند که می توانند از نور برای فعال سازی این نورون ها، ایجاد فعالیت مغزی و تغییرات نامحسوس در رفتار حرکت چشم استفاده کنند.
تحریک اوپتوژنتیک در منطقه کانونی مغز، تغییراتی را در فعالیت شبکه های نورونی خاصی ایجاد می کند که از منطقه اصلی فعالیت نور، فاصله دارند.
این یافته ها نه تنها نشان دهنده چگونگی کنترل رفتار توسط بخش های مختلف مغز است بلکه می تواند کاربردهای مهم بالینی در درمان بیماری پارکینسون، اعتیاد، افسردگی، اختلال وسواس و دیگر بیماری های عصب شناختی داشته باشد.
نتایج این تحقیقات درنشریه Current Biology منتشر شده است.
