افراد افسرده زندگی را تیره و تار می‌بینند. این تصوری است که ما اغلب نسبت به افسرده‌ها داریم. خب به نظر می‌رسد که این جمله به معنای واقعی درست است.

در واقع به نظر می‌رسد افرادی که دچار اختلال افسردگی هستند، واقعا نمی‌توانند با وضوح کامل اطراف خود را ببینند. چون دریافت‌های حسی ما از محیط در نهایت باید در مغز پردازش شوند، ممکن است برای چنین ادعایی اول تصور کنید که خب،‌ چون افسرده‌ها افسرده هستند، تصاویر دریافتی را در مغز تیره و تار ادراک می‌کنند،‌ اما در حقیقت مشکل قبل از رسیدن اطلاعات به مغز است.

بر اساس گزارشی که نیوساینتیست منتشر کرده، سلول‌های گیرنده نوری چشم افراد مبتلا به افسردگی، در مقایسه با سلول‌های چشم افراد سالم، در مواجهه با تصاویری که تباین (کنتراست) دارند (مثل مربع‌های سیاه در زمینه سفید(‌ کم‌تر از خود فعالیت الکتریکی نشان می‌دهند. گاهی این تفاوت در فعالیت، حتی تا سه برابر می‌رسد.

محققین دانشگاه فرایبورگ آلمان با استفاده از الکترود،‌ فعالیت سلول‌های گیرنده نور درون چشم افراد افسرده و سالم را مقایسه کردند و به این نتیجه رسیدند که هر چه فرد افسرده‌تر باشد، چشمش کم‌تر می‌تواند تباین (کنتراست) تصاویر را تشخیص بدهد.